کلمه "فطرت نوائی" به معنای "آوای فطرت" و در واقع به حالتی اشاره دارد که فرد به فطرت و ذاتی که در وجودش نهفته است، توجه می‌کند. برای نوشتن و استفاده از این عبارت، می‌توان به قواعد زیر توجه کرد:

1. استفاده از الفبا و حروف: کلمات باید به درستی و با حروف فارسی نوشته شوند. برای مثال، "فطرت" و "نوائی" باید به صحیح‌ترین شکل خود تایپ شوند.

2. محل قرارگیری کلمات: عبارت "فطرت نوائی" می‌تواند به عنوان یک اسم مرکب یا ترکیب وصفی در جملات مختلف استفاده شود. باید به این نکته توجه شود که ترکیب‌های وصفی معمولاً توصیف کننده و مشخص‌کننده ویژگی‌های یک چیز یا حالتی هستند.

3. تکیه بر معنای کلمات: در استفاده از این عبار، می‌توانید به معنای عمیق هر کلمه توجه داشته باشید:

   • "فطرت" به معنای ذات و سرشت انسانی است.
   • "نوائی" به معنای آوایی یا صدایی است که می‌تواند به بیان یا تجلی آن فطرت اشاره کند.

4. علامت‌گذاری: در جملات، بسته به نوع بیان و نیاز به توضیح بیشتر، ممکن است نیاز به استفاده از ویرگول، نقطه، یا دیگر علائم نگارشی باشد تا مفهوم به‌طور واضح منتقل شود.

5. سلیقۀ ادبی: در متون ادبی، استفاده از عبارات فلسفی و مفهومی همچون "فطرت نوائی" می‌تواند به تقویت محتوای نوشتاری کمک کند و به عواطف و احساسات خواننده پاسخ دهد.

اگر سوال خاصی درباره این کلمه یا ترکیب دارید یا نیاز به مثال‌های کاربردی دارید، لطفاً بفرمایید تا بیشتر راهنمایی کنم.