کلمه "قابل" در زبان فارسی یک صفت است که به معنای "اینکه بتوان بر روی آن یا درباره‌ی آن قضاوت کرد" یا "شایسته" استفاده می‌شود. در اینجا چند قاعده و نکته مربوط به این کلمه و استفاده از آن آورده شده است:

1. نقش در جمله: کلمه "قابل" معمولاً به عنوان صفت در جملات استفاده می‌شود و می‌تواند به همراه اسم بیاید. به عنوان مثال: "کتاب قابل توجهی است".

2. معنی و کاربرد: واژه "قابل" به تنهایی به معنای "شایسته"، "گفتنی"، "مناسب" و ... است. می‌تواند در ترکیب با دیگر واژه‌ها به کار رود. به عنوان مثال: "قابل اعتماد"، "قابل فهم"، "قابل قبول".

3. ترکیبات: "قابل" می‌تواند با پسوندها و پیشوندهای مختلف ترکیب شود تا معانی جدیدی به خود بگیرد. مثلا "قابل دسترس"، "قابل آماده‌سازی".

4. استفاده در جملات: برای به کار بردن "قابل" در جملات، بهتر است دقت کنیم که به درستی ترکیب شود و مفهوم جمله را روشن نگه دارد.

   • مثال: "این پروژه قابل اجرا است" (به معنای اینکه این پروژه امکان‌پذیر است).
5. نگارش درست: در نوشتار، باید به فاصله‌گذاری صحیح و نگارش درست کلمه دقت کرد. کلمه "قابل" باید به شکل صحیح و بدون اشتباهات تایپی نوشته شود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "قابل" به درستی و به شکل مؤثری در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. این کتاب به زبان ساده نوشته شده و برای همه قابل فهم است.
2. این نرم‌افزار قابلیت‌های جدیدی دارد که آن را برای کاربران قابل استفاده‌تر ساخته است.
3. بهبود مهارت‌های زبانی باعث می‌شود که فرد در محیط‌های بین‌المللی قابل رقابت باشد.