کلمه‌ی "قعر" در زبان فارسی به معنای عمق یا پایین‌ترین نقطه است و در متون ادبی و علمی به کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتن درست: کلمه "قعر" باید با املای صحیح نوشته شود و از نوشتن نادرست مانند "قر" یا "قعر" به صورت غیراستاندارد خودداری شود.

2. تطابق با فعل: وقتی "قعر" در جملات به کار می‌رود، باید به فعل یا صفتی که با آن استفاده می‌شود توجه کنید. مثلاً: "قعر دریا عمیق است."

3. استفاده در ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند در ترکیب‌هایی مانند "قعر زمین"، "قعر دریا" و ... نیز به کار رود.

4. علامت گذاری: اگر "قعر" در میان جملات توصیفی یا ضمنی نیاید، نیازی به علامت‌گذاری خاص ندارد، اما در مواقعی که به صورت نقل قول یا تأکید بر روی این کلمه باشد، می‌توان از علامات نگارشی مناسب استفاده کرد.

5. توجه به سیاق متن: در متون ادبی و فنی، "قعر" ممکن است معانی خاصی داشته باشد. بنابراین هنگام استفاده، باید به سیاق و متن توجه کرد تا اشتباهی در برداشت معانی پیش نیاید.

به طور کلی، استفاده از کلمه "قعر" نیاز به دقت در املای آن و توجه به بافت و ساختار جمله دارد.

1. در قعر دریا، موجودات زیبا و ناشناخته‌ای زندگی می‌کنند که تاکنون دیده نشده‌اند.
2. او در قعر دره‌ی عمیق نشسته بود و به صدای پرندگان گوش می‌داد.
3. قعر این غار تاریک و مرموز با stalactites زیبایی پوشیده شده است.