کلوخ

کلمه "کلوخ" به معنای تکه‌ای سنگ یا خاک است و در زبان فارسی به شکل‌های مختلفی می‌تواند به کار رود. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. املا: کلمه "کلوخ" به همین شکل نوشته می‌شود و باید از نوشتن آن به صورت‌های غلط مانند "کلاخ" یا "کلخ" خودداری کرد.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "کَلُوخ" تلفظ می‌شود، با تأکید بر حرف اول.

3. صرف و نحو: این کلمه جزو اسامی غیر شمارشی است و معمولاً به تنهایی به کار می‌رود. می‌توان از آن در جملات مختلف به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • "کلوخ‌ها در زیر نور خورشید درخشان بودند."
   • "او یک کلوخ بزرگ را برداشت."

4. جمع: جمع "کلوخ" به صورت "کلوخ‌ها" است و در نوشتار و گفتار باید به این نکته توجه داشت.

5. استفاده ادبی: در ادبیات فارسی، کلمه "کلوخ" ممکن است به عنوان نماد یا استعاره به کار رود. مثلاً ممکن است به ناپایداری و بی‌ثباتی اشاره داشته باشد.

در نوشتن متون و استفاده از کلمه "کلوخ"، رعایت این نکات می‌تواند به افزایش دقت و درست‌نویسی شما کمک کند.

1. پسربچه‌ها با کلوخ‌ها در حیاط بازی می‌کردند و خنده‌هایشان همه جا را پر کرده بود.
2. درختان باغ زیر باران شدید، کلوخ‌های کوچک و بزرگ را از زمین بیرون آورده بودند.
3. کلوخی که در کنار جاده بود، وقتی به آن پا گذاشتم، به شدت زیر پایم لغزید.