کید

کلمه «کید» در زبان فارسی به معنای «فریب» یا «نیرنگ» است و معمولاً در ترکیب‌های مختلف به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی در فارسی، به نکات زیر توجه کنید:

1. نویسه‌گذاری: کلمه «کید» به صورت ساده و بدون هیچ دلیلی باید دقیقاً همین‌طور نوشته شود. استفاده از حرکات (تاکید بر تلفظ) معمولاً در نوشتار غیررسمی یا آموزشی اجباری نیست.

2. ترکیب با دیگر کلمات: شما می‌توانید این کلمه را با دیگر کلمات ترکیب کنید. مثلاً:

   • کید و نیرنگ
   • کید و فریب

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در مواقعی به کار می‌رود که بخواهید از نیرنگ یا فریبی صحبت کنید. مثلاً:

   • او با کید و نیرنگ به اهداف خود رسید.
   • از کید او متوجه شدم که نمی‌توانم به وعده‌هایش اعتماد کنم.

4. قواعد نگارشی: توجه داشته باشید که در متن‌های رسمی، باید نوشتار کاملاً درست و بدون غلط‌های املایی باشد. همچنین از به کار بردن عبارات غیررسمی یا محاوره‌ای در متون رسمی خودداری کنید.

5. تلفظ: تلفظ این کلمه /kiːd/ است و در نوشتن مکالمات یا گفتار غیررسمی، می‌توان به صورت دیگر، مانند «کید» یا «کیـد» نوشته شود، اما در متون رسمی و نوشتاری باید همان «کید» استفاده شود.

با این قواعد، می‌توانید از کلمه «کید» به‌درستی استفاده کنید و تا حد ممکن به قواعد نگارشی زبان فارسی پایبند باشید.

1. او همیشه از کیدهای دوستانش در بازی‌ها شگفت‌زده می‌شود.
2. در داستان‌های افسانه‌ای، شخصیت‌های منفی معمولاً از کیدهای خود برای فریب قهرمانان استفاده می‌کنند.
3. پس از تلاش برای فریب او، متوجه شد که هیچ‌کس نمی‌تواند با کیدهایش او را گول بزند.