لایجوز

کلمه «لایجوز» در زبان فارسی به معنی «جواز ندادن» یا «اجازه ندادن» استفاده می‌شود. این کلمه از دو بخش «لا» به معنی عدم و «ایجوز» به معنی جواز یا اجازه تشکیل شده است.

قواعد نگارشی:

1. نقطه‌گذاری: در جملات، باید به محل قرارگیری و استفاده از کلمات دقت کرد. به طور خاص، اگر این کلمه در انتهای جمله باشد، باید به نقطه‌گذاری توجه کرد.
2. جداسازی: اگر این کلمه بخشی از یک ترکیب باشد، باید دقت کرد که به صورت صحیح و واضح از سایر کلمات جدا شود.
3. نحوه‌ی استفاده: کلمه باید در بافت صحیحش به کار رود. مثلاً در جملاتی با بار معنایی منفی، چون «لایجوز» به معنای منع است.

مثال:

• «این عمل لایجوز است و نباید انجام شود.»
• «لایجوز به شخصی که به قانون احترام نمی‌گذارد، اجازه داده نمی‌شود.»

این کلمه ممکن است در مراجع حقوقی یا مکاتبات رسمی برای بیان عدم اجازه یا جواز استفاده شود.

اگر سوال خاصی در مورد کاربرد یا نگارش این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

۱. در فصل پاییز، لایجوز در باغچه‌ام شکوفه‌های زیبا و رنگارنگی به وجود آورد. ۲. کودکان با شادی در میان لایجوزهای درختان بازی می‌کردند و صدای خنده‌شان فضارا پر کرده بود. ۳. لایجوز یکی از میوه‌های خوشمزه و مغذی است که می‌توان آن را در سالادها و دسرها استفاده کرد.