لشکری

کلمه "لشکری" در زبان فارسی به عنوان یک صفت یا اسم استفاده می‌شود و معانی مختلفی دارد. در زیر چند نکته قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. معنی و کاربرد:

   • "لشکری" در معنای مرتبط با نیروهای نظامی (لشکریان) به کار می‌رود.
   • می‌تواند به معنای صفات وابسته به جنگ و نظام و همچنین برای توصیف ویژگی‌های مرتبط با جنگ نیز استفاده شود.

2. نحوه نوشتن:

   • کلمه "لشکری" به این صورت و با این املاء نوشته می‌شود و نیازی به تغییر یا حروف چینی ندارد.
   • در برخی ترکیبات، مانند "نیروی لشکری"، به درستی و به سیاق زبان فارسی با واژه‌های دیگر ترکیب می‌شود.

3. قواعد صرف و نحو:

   • "لشکری" به عنوان صفت می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، مانند: "ارتش لشکری".
   • همچنین می‌تواند به عنوان اسم نیز به کار رود، مانند: "لشکری در میدان نبرد".

4. جمع و مفرد:

   • جمع "لشکری" ممکن است "لشکرها" یا "لشکریان" باشد، که بسته به مفهوم مورد نظر استفاده می‌شود.
5. نگارش رسمی:
   • در متون رسمی، از "لشکری" به همان مفهوم و سیاق عمومی استفاده می‌شود، و باید دقت کرد که معانی دیگر آن، که ممکن است غیررسمی باشد، در جاهای مناسب خود به کار روند.

در کل، "لشکری" یک کلمه کاربردی با معانی و سیاق‌های مختلف است که باید به درستی در جملات و ترکیبات مختلف استفاده شود.

1. لشکری از سربازان با تجهیزات کامل به سمت میدان جنگ حرکت کردند.
2. در کتاب تاریخی خواندم که لشکری بزرگ به رهبری یک فرمانده معروف، در نبردهای قرون وسطی شرکت داشت.
3. فیلم جدیدی با عنوان "لشکری از دلیران" به تازگی در سینماها اکران شده است.