مبین

کلمه "مبین" در زبان فارسی به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً به معنای "آشکار" یا "مشهود" است. این کلمه در ترکیب‌ها و جملات مختلف می‌تواند کاربردهای متفاوتی داشته باشد. در زیر برخی نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه آورده شده است:

1. نکات معنایی:

   • "مبین" به معنای چیزی است که به وضوح قابل درک یا فهم است. برای مثال: "این متن مبین نظرات نویسنده است."

2. استفاده در جملات:

   • "مبین" می‌تواند به عنوان صفت در کنار اسم‌ها به کار رود: مثلاً "نظریه مبین".
   • همچنین می‌تواند به عنوان جزء یک فعل یا در ترکیب‌های مختلف نیز استفاده شود: "این موضوع به وضوح مبین است."

3. هجا و تلفظ:

   • "مبین" به صورت "مو-بین" تلفظ می‌شود و دارای دو سیلاب است.
   • در نوشتار رسمی و ادبی، به دقت در تلفظ و هجی این کلمه توجه شود.

4. مقایسه با کلمات مشابه:

   • "مبین" با کلمات دیگری مانند "آشکار"، "روشن" و "وضح" ارتباط معنایی دارد، اما هر یک از این کلمات ممکن است در contexts مختلفی استفاده شوند.
5. قواعد دستوری:
   • "مبین" معمولاً به عنوان صفت بعد از اسم قرار می‌گیرد، ولی در زبان محاوره ممکن است این ترتیب تغییر کند.
   • از نظر صرف و نحو، "مبین" به صورت غیرمُصَدَرو به کار می‌رود و به اسم‌های مفرد و جمع نسبت داده می‌شود.

توجه به این نکات می‌تواند به درک و استفاده صحیح از کلمه "مبین" در نوشتار و گفتار کمک کند.

1. در جلسه امروز، استاد مبین نظریه‌ای جدید درباره رفتار اجتماعی ارائه داد.
2. کتاب‌های مبین در زمینه فلسفه به خوبی توضیحات عمیقی درباره مفاهیم پیچیده می‌دهند.
3. با مطالعه تاریخ، می‌توانیم نکات مبین زیادی درباره فرهنگ و تمدن‌های مختلف بیاموزیم.