متقی

کلمه "متقی" در زبان فارسی به معنای شخصی است که تقوای الهی دارد و در رفتار و گفتار خود، مراقب قوانین و دستورات الهی می‌باشد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن:

   • "متقی" به‌طور صحیح و بدون هیچ‌گونه تغییر حرکتی نوشته می‌شود.

2. جنس کلمه:

   • "متقی" یک صفت است و می‌تواند به‌عنوان صفتی برای توصیف افرادی که تقوای الهی دارند، استفاده شود.

3. مفرد و جمع:

   • مفرد: متقی
   • جمع: متقین (برای اشاره به گروهی از افرادی که تقوای الهی دارند).

4. ساختار جملات:

   • "وی شخص متقی است."
   • "افراد متقی همواره در پی انجام کارهای نیک هستند."

5. استفاده در متون رسمی و ادبی:

   • در متون رسمی و ادبی، "متقی" می‌تواند به‌عنوان یک صفت ارزشی به کار رود و معمولاً با واژه‌های دیگر برای توصیف شخصیت‌های مثبت و الهی استفاده می‌شود.
6. زبان شناختی:
   • کلمه "متقی" از ریشه "تقوا" به معنای پرهیزگاری و پرهیز از گناهان مشتق شده است.

در نهایت، استفاده درست و به‌جا از کلمه "متقی" می‌تواند به غنای متن‌های نوشتاری کمک کند و معنا و مفهوم آن را به وضوح منتقل نماید.

1. او یک فرد متقی است که همیشه به نماز و روزه اهمیت می‌دهد.
2. رفتار متقیانه او در جامعه باعث شده تا همه به او احترام بگذارند.
3. متقی بودن به معنای داشتن تقوا و رعایت اصول اخلاقی در زندگی روزمره است.