مند

کلمه "مند" در زبان فارسی به عنوان پسوند در برخی از واژه‌ها به کار می‌رود و به معنای "داشتن" یا "مربوط به" است. در زیر به بررسی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. استفاده به عنوان پسوند:

   • "مند" به عنوان پسوند به انتهای کلمات می‌چسبد و به معنای داشتن یا متعهد بودن به چیزی در می‌آید. مثل "خیرمند" به معنای کسی که خیر را داشته باشد.

2. لحن و رسم الخط:

   • "مند" باید به صورت جدا نوشته شود، مگر اینکه بخشی از کلمه‌ای باشد. همچنین، در نوشتن و نگارش باید به فاصله بین کلماتی که "مند" به آن‌ها افزون شده توجه شود.

3. معانی و معادل‌ها:

   • بسته به کلمه‌ای که "مند" به آن افزوده می‌شود، معانی مختلفی ممکن است به وجود آید. برای مثال:
     • "علم" + "مند" = "علممند" به معنای دارای علم
     • "نیک" + "مند" = "نیکمند" به معنای دارای نیکی

4. قواعد دستوری:

   • وقتی که "مند" به کلمات اضافه می‌شود، غالباً به اسم‌ها یا صفات افزون می‌شود و نوعاً از نوع اسمی است. لذا در جمله سازی به عنوان صفت عمل می‌کند.

5. نگارش صحیح:

   • باید توجه داشت که در نگارش صحیح، "مند" به طور صحیح و بدون اشتباهات املایی نوشته شود.
6. جایگاه در جمله:
   • "مند" معمولاً در جملات توصیفی به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف یک اسم دیگر عمل کند.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از کلمه "مند" استفاده کرد.

1. او با تلاش و پشتکار خود، به موفقیت‌های بزرگی دست یافت و دیگران را به تلاش بیشتر ترغیب کرد، زیرا همیشه می‌گفت: «زندگی به ما مند و امکان را می‌دهد که پیشرفت کنیم.»

2. در کلاسی که بر روی تفکر انتقادی تمرکز داشتیم، معلم توضیح داد که چگونه ایده‌های جدید می‌توانند به صورت مند در ذهن ما شکل بگیرند.

3. کتاب‌های او به قدری جذاب و پرمحتوا بودند که بلافاصله بعد از مطالعه، تاثیر عمیقی بر روی ذهن خواننده می‌گذارد و او احساس می‌کند با افکار جدیدی مند شده است.