می سرشت

عبارت "می سرشت" از دو بخش تشکیل شده است: "می" و "سرشت".

1. می: در زبان فارسی، "می" می‌تواند به عنوان حرف مصدری استفاده شود که نشان‌دهنده فعل است. همچنین، در برخی از موارد به عنوان پیشوند فعل نیز استفاده می‌شود.

2. سرشت: این کلمه به معنای "سرشت" یا "ذات" است و به کیفیت ذاتی یا ویژگی‌های اصلی یک موجود اشاره دارد.

قواعد نگارشی:

• فاصله گذاری: بین "می" و "سرشت" بر اساس قواعد نگارشی باید فاصله گذاشته شود.
• قید و فعل: در این جمله می‌توان "می" را به عنوان قید در نظر گرفت که فعل را توصیف می‌کند.

مثال استخدام در جمله:

• "او به خوبی می‌سرشت انسانی پر از عشق و محبت است."
• "می‌سرشت او نشان از روحی بزرگ و بلنداندیش دارد."

نکته:

توجه داشته باشید که "می سرشت" در قالب جملات مختلف می‌تواند به صورت‌های متفاوتی نیز مورد استفاده قرار گیرد و بستگی به ساخت جملات و نیّت گوینده دارد.