کلمه "نامی" در زبان فارسی به چندین معنا و در زمینه‌های مختلف استفاده می‌شود. در زیر به برخی از کاربردها و قواعد نگارشی مرتبط با آن اشاره می‌کنم:

1. معنی و کاربرد:

   • صفت: "نامی" به معنای مشهور، معروف یا سرشناس است. مثلاً: "او یک نویسنده نامی است."
   • اسم: "نامی" می‌تواند به معنای "نام، اسم" نیز به کار رود.

2. قواعد نگارشی:

   • نقطه‌گذاری: در متن، اطمینان حاصل کنید که از علامت‌های نگارشی مناسب پیش و پس از "نامی" استفاده شده است. به عنوان مثال: "شخصی نامی در این جلسه حضور داشت."
   • موقعیت در جمله: "نامی" می‌تواند به عنوان صفت قبل از اسم بیاید یا به عنوان اسم مستقل مورد استفاده قرار گیرد.
     • مثال به عنوان صفت: "مرد نامی کتاب را نوشت."
     • مثال به عنوان اسم: "نامی در ادبیات معاصر ایران تأثیرگذار است."
3. تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت "nâmi" تلفظ می‌شود و تأکید بر هجا اول آن است.

به طور کلی، "نامی" از کلمات رایج و پرکاربرد در زبان فارسی است و تسلط به استفاده صحیح از آن در نوشتار و گفتار می‌تواند به بهبود مهارت‌های زبانی فرد کمک کند.

1. او با نامی معروف در دنیای هنر شناخته می‌شود.
2. این کتاب با نامی متفاوت وارد بازار شد و توجه‌ها را به خود جلب کرد.
3. نامی که روی آن گل‌ها نوشته شده بود، تاریخچه جالبی داشت.