کلمه "هم‌سفره" در زبان فارسی به عنوان یک اسم مرکب به کار می‌رود و به معنای کسی است که با فرد دیگری در یک سفره غذا می‌خورد. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. جدا نوشتن و با خط تیره: کلمه "هم‌سفره" به صورت "هم‌سفره" نوشته می‌شود و بین "هم" و "سفره" خط تیره گذاشته می‌شود. "هم" در اینجا به معنای «با» و «هُم» است و نشان‌دهنده همراهی و هم‌نشینی است.

2. نوع کلمه: این کلمه به عنوان یک اسم مرکب محسوب می‌شود که از دو بخش "هم" و "سفره" تشکیل شده است.

3. صرف و نحوه به کار بردن:
   • "هم‌سفره" می‌تواند به صورت مفرد و جمع به کار رود.
   • در صورت استفاده در جملات، باید توجه داشت که به نوع جمله و ساختار آن آسیب نرساند.

به طور مثال:

• او همیشه هم‌سفره‌های خوبی دارد.
• پدرم بر سر سفره با هم‌سفره‌هایش صحبت می‌کند.

1. نگارش صحیح:

   • در نوشتار رسمی و ادبی، باید به نکات نگارشی، مانند استفاده از نقطه و ویرگول و فرمایشات مناسب، دقت شود.
2. معانی و تداعی‌ها:
   • این کلمه در ادبیات فارسی می‌تواند معانی عمیق‌تری داشته باشد که به مفهوم همراهی و دوستی نیز اشاره می‌کند.

استفاده صحیح از این کلمه باعث غنای متن و بیان دقیق‌تر مفهوم می‌گردد.