کلمه "ورانداز" به معنای نظر کردن، بررسی کردن یا نظارت بر چیزی به کار می‌رود و به عنوان یک فعل در متن‌ها استفاده می‌شود. در این‌جا به برخی از قواعد نگارشی و نکات زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نگارش: "ورانداز" به صورت جداگانه و بدون فاصله نوشته می‌شود و باید به درستی املای آن رعایت شود.

2. صرف فعل: اگر "ورانداز" به عنوان فعل استفاده می‌شود، می‌توان آن را در زمان‌های مختلف صرف کرد. به عنوان مثال:

   • گذشته: ورانداز کردم
   • حال: ورانداز می‌کنم
   • آینده: ورانداز خواهم کرد

3. به کار بردن در جملات: برای اینکه جملات شما ارتباط منطقی و معنایی داشته باشد، می‌توانید کلمه "ورانداز" را در جملات مختلف به کار ببرید. به عنوان مثال:

   • "قبل از تصمیم‌گیری، باید همه جوانب را ورانداز کنیم."
   • "او برای نوشتن مقاله‌اش نیاز داشت که منابع را به دقت ورانداز کند."

4. نوع و سیاق نوشتار: از کلمه ورانداز در متون رسمی، علمی و اداری بیشتر استفاده می‌شود. استفاده از آن در محاوره ممکن است محدودتر باشد.

5. جایگزین‌ها: در برخی موارد، می‌توان از کلمات هم‌معنی مانند "بررسی" یا "نظارت" نیز استفاده کرد، ولی "ورانداز" اصطلاحی خاص با بار معنایی خاص خود است.

این نکات به شما کمک می‌کند تا استفاده صحیح و مؤثری از کلمه "ورانداز" داشته باشید.

1. قبل از خرید یک لباس جدید، همیشه ورانداز می‌کنم تا مطمئن شوم که اندازه‌ام است.
2. معلم در جلسه اول کلاس به ورانداز و ارزیابی سطح دانش دانش‌آموزان پرداخت.
3. هنگام خرید یک خودرو، ورانداز دقیق مشخصات فنی و قیمت‌ها بسیار مهم است.