کلمه "ورانداز کردن" یکی از واژه‌های معاصر در زبان فارسی است که به معنای "بررسی کردن" یا "بازنگری کردن" استفاده می‌شود. در اینجا نکاتی درباره قواعد فارسی و نگارشی این کلمه ارائه می‌شود:

1. معنا و کاربرد: "ورانداز کردن" به معنای نگریستن به چیزی با دقت و بررسی زوایای مختلف آن است. معمولاً در متون اداری، تحلیلی و علمی به کار می‌رود.

2. ترکیب کلمه: این واژه به صورت فعلی و با حرف "کردن" به کار می‌رود. در نوشتار می‌توان آن را به دو شکل «ورانداز کردن» و «ورانداز» به تنهایی (به عنوان اسم) استفاده نمود.

3. صرف فعل: این واژه به عنوان یک فعل ترکیبی، در صرف زمان‌های مختلف به کار می‌رود. برای مثال:

   • زمان حال: من ورانداز می‌کنم.
   • زمان گذشته: من ورانداز کردم.
   • زمان آینده: من ورانداز خواهم کرد.

4. نحوه نوشتار: در نوشتار رسمی و غیررسمی، این واژه باید به صورت صحیح و با رعایت قواعد املائی نوشته شود.

5. استفاده در جملات: برای بهتر درک کردن این کلمه، می‌توانید آن را در جملات مختلف به کار ببرید. مثلاً:
   • قبل از اتخاذ تصمیم، باید تمام جوانب را ورانداز کنیم.
   • او همواره مستندات را ورانداز می‌کند تا از صحت اطلاعات اطمینان یابد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به صورت موثر از کلمه "ورانداز کردن" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. قبل از خرید ماشین، باید تمام جزئیات آن را ورانداز کنیم تا بهترین انتخاب را داشته باشیم.
2. معلم از دانش‌آموزان خواسته بود تا پروژه‌های خود را ورانداز کنند و نقاط قوت و ضعف آن‌ها را شناسایی کنند.
3. هنگامی که به موزه می‌رویم، باید آثار هنری را با دقت ورانداز کنیم تا درک بهتری از مفهوم آن‌ها پیدا کنیم.