کلمه "ولی" در زبان فارسی به عنوان حرف ربط و قید برای بیان تضاد یا استثناء به کار می‌رود. در زیر برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. محل قرارگیری: "ولی" معمولاً در جملات بعد از جمله‌ای که می‌خواهیم آن را نقض کنیم یا تضاد را بیان کنیم، قرار می‌گیرد. برای مثال:

   • من خوب می‌نویسم، ولی نوشتن کار سختی است.

2. فاصله‌گذاری: معمولا "ولی" به حرف پس از خود هیچ فاصله‌ای نمی‌گیرد. به عنوان مثال: «بلی، ولی ...» اشتباه است و باید به این صورت باشد: «بلی،ولی...».

3. استفاده در جملات شرطی: "ولی" می‌تواند در جملات شرطی نیز استفاده شود، به‌عنوان مثال:

   • اگر به مهمانی بیایی، ولی دیر نرسی...

4. تنوع در معنی: "ولی" به غیر از بیان تضاد، می‌تواند به معنای "اما" و "لیکن" نیز به کار برود که تفاوت چندانی در مورد استفاده ندارد.

5. توجه به لحن و مفهوم: در نوشتار غیررسمی، می‌توانید "ولی" را با لحن‌ها و معانی مختلف به کار ببرید، اما در نوشتار رسمی باید دقت بیشتری به مفهوم و سیاق کلام داشته باشید.

6. جایگزین‌ها: در مواردی می‌توان از کلمات دیگری همچون "اما"، "لیکن" و "با این حال" به جای "ولی" استفاده کرد، اما این تغییر باید با دقت انجام شود تا تغییر مفهوم ندهد.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌درستی و به صورت اصولی از کلمه "ولی" در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. من دوست دارم در تابستان سفر کنم، ولی به دلیل شرایط کاری نمی‌توانم.
2. او خیلی تلاش کرد تا در امتحان قبول شود، ولی نمره‌اش پایین بود.
3. این کتاب بسیار جذاب است، ولی قیمتش کمی بالا است.