در زبان فارسی، کلمه "ویژه" به عنوان صفت مورد استفاده قرار می‌گیرد و معنای خاص، منحصر به فرد یا خاص را دارد. در کنار آن، "داشتن" به عنوان فعل به کار می‌رود که به معنی برخورداری یا مالکیت چیزی است. بنابراین، عبارت "ویژه داشتن" به این معنا است که فرد یا موضوع، ویژگی یا خصیصه خاصی را داراست.

قواعد نگارشی و استفاده از "ویژه داشتن":

1. حروف اضافه: گاهی اوقات لازم است قبل از "ویژه" حروف اضافه مناسب بیاورید. به عنوان مثال:

   • "این محصول دارای ویژگی‌های ویژه‌ای است."
   • "او از خصوصیات ویژه‌ای برخوردار است."

2. ترکیب با اسم‌ها: "ویژه" معمولاً با اسم‌ها ترکیب می‌شود. برای مثال:

   • "ویژگی‌های ویژه"
   • "توجه ویژه"

3. نحوه‌ی صرف فعل "داشتن": فعل "داشتن" در زمان‌های مختلف به اشکال مختلف صرف می‌شود. برای مثال:

   • "دارم" (حال)
   • "داشتم" (گذشته)
   • "خواهم داشت" (آینده)

4. استفاده در جملات: می‌توانید از این دو واژه در جملات به اشکال مختلف استفاده کنید:

   • "این کتاب دارای اطلاعات ویژه‌ای است."
   • "او ویژگی‌های ویژه‌ای دارد که او را متمایز می‌سازد."
5. توجه به ساختار جملات: هنگام استفاده از این عبارت، باید ساختار جملات را به صورتی تنظیم کنید که معنا به وضوح منتقل شود.

مثال‌های بیشتر:

• "این دوره آموزشی تخصص‌های ویژه‌ای را ارائه می‌دهد."
• "تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این گونه از گیاهان، ویژگی‌های ویژه‌ای برای رشد بهتر دارند."

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مؤثر از کلمات "ویژه" و "داشتن" در نوشته‌های خود استفاده کنید.