کلمه "ابن منجم" در زبان فارسی به معنای "پسر منجم" است. در نگارش این عبارت، قواعد زیر را می‌توان مدنظر قرار داد:

1. نوشتن صحیح: کلمه "ابن" به معنای پسر است و معمولاً به عنوان پیشوند به کار می‌رود. در اینجا کاربرد صحیح آن "ابن منجم" است.

2. فاصله: بین "ابن" و "منجم" باید یک فاصله وجود داشته باشد.

3. حروف بزرگ و کوچک: در فارسی، معمولاً حروف اول نام‌ها بزرگ نوشته می‌شود. لذا اگر واژه "منجم" نام خاصی باشد، ابتدا آن با حرف بزرگ نوشته می‌شود؛ برای مثال، "ابن منجم".

4. قواعد نگارشی: در نگارش رسمی یا ادبی، بهتر است برای جداسازی جملات و افزودن شفافیت، از ویرگول و سایر نشانه‌ها استفاده ‌کنید. به عنوان مثال: "ابن، منجم معتبر زمان خود بود".

5. استفاده از اعراب: اگر نیاز به قرائت صحیح باشد، ممکن است اعراب‌گذاری نیز مدنظر قرار گیرد، هر چند که در متن‌های عمومی معمولاً ضروری نیست.

مثال: "ابن منجم یکی از بزرگ‌ترین منجمان تاریخ بود."

با رعایت این نکات، می‌توانید عبارت "ابن منجم" را به درستی و به صورتی استاندارد به کار ببرید.