کلمه «تکیۀ زیروبمی» یک اصطلاح خاص است که ممکن است در زمینه‌های مختلف به کار برود. برای نگارش صحیح و قواعد فارسی آن، چند نکته را می‌توان مد نظر قرار داد:

1. تکیه: این کلمه به معنای محل نشستن یا استراحت کردن است و به صورت «تکیه» نوشته می‌شود. در فارسی، برای نشان دادن حرکات و تنوع صدا در کلمات، از تکیه‌های زیروبمی نیز استفاده می‌شود.

2. زیروبمی: این کلمه به معنای نوسانات مختلف در موسیقی یا لحن است. با توجه به کاربردش، به صورت «زیروبمی» نوشته می‌شود. به این صورت که «زیرو» و «بم» دو بخش تشکیل‌دهنده این کلمه هستند.

3. نگارش: در نوشتن این ترکیب، باید از فاصله‌گذاری مناسب بین کلمات استفاده کرد. به‌طور کلی، اصطلاح به صورت «تکیۀ زیروبمی» نوشته می‌شود.

4. تکیه‌گذاری: در زبان فارسی، توجه به تکیه‌گذاری و نحوه تلفظ کلمات اهمیت دارد. در «تکیۀ زیروبمی»، تکیه معمولاً بر روی «تکیه» و «بم» قرار می‌گیرد.

اگر به دنبال توضیحات بیشتری در مورد کاربرد یا مفهوم این اصطلاح هستید، لطفاً سوالات خود را مطرح کنید.