کلمه "توانش" در زبان فارسی ترکیبی از "توان" و پسوند "ش" است. این کلمه به معنای قابلیت، صلاحیت یا توانایی افراد در انجام کارها یا وظایف خاص استفاده می‌شود. در ادامه به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتار: کلمه "توانش" باید به صورت یکجا نوشته شود و هیچ فاصله‌ای بین اجزای آن نباید باشد.

2. خواندن صحیح: تلفظ صحیح آن "tavānash" است. توجه به آوای این کلمه در گفتگوها و نوشتارها مهم است.

3. جایگاه در جمله: "توانش" معمولاً به عنوان اسم در جملات استفاده می‌شود و می‌تواند در موضوع یا مفعول جمله قرار گیرد.

   • مثال: "توانش او در حل مسائل ریاضی مثال‌زدنی است."

4. قواعد جمع بستن: برای جمع بستن این کلمه، می‌توان از "توانش‌ها" استفاده کرد.

   • مثال: "توانش‌های مختلف افراد در این پروژه مورد بررسی قرار گرفت."

5. هم‌نشینی با دیگر کلمات: "توانش" می‌تواند با صفات مختلف ترکیب شود تا ویژگی‌های خاص آن را بیان کند.

   • مثال: "توانش شناختی"، "توانش اجتماعی"، "توانش تحلیلی"

6. کاربرد در متون رسمی و غیررسمی: این کلمه در متون علمی، تخصصی و حتی در مکالمات روزمره قابل استفاده است.

7. توجه به زمینه: "توانش" معمولاً در زمینه‌هایی مانند روانشناسی، آموزش، مدیریت و توسعه فردی به کار می‌رود.

امیدوارم این نکات مفید واقع شوند! اگر سوال یا نکته دیگری در این زمینه دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.