در زبان فارسی، کلمه "رگۀ خویش آمیخته" ترکیبی از سه واژه است که هر کدام معنای خاص خود را دارند. برای تحلیل و بررسی نگارشی و قاعده‌ای این ترکیب، به نکات زیر توجه کنید:

1. تلفظ و تأکید: در هنگام تلفظ این ترکیب، تأکید بر روی واژه‌ها و معنا باید به درستی انجام شود تا مفهوم مورد نظر به خوبی منتقل گردد.

2. نحو و ساختار:

   • "رگه" به معنای ذره یا خط و نشان است، و در اینجا می‌تواند به جنبه‌ای از وجود یا ویژگی اشاره داشته باشد.
   • "خویش" به معنای خود یا خودی و نمایان‌گر هویت فردی است.
   • "آمیخته" به معنای ترکیب شده با چیزی دیگر است.

3. ترکیب معنایی: این ترکیب به نوعی نشان‌دهنده وجود و هویت فرد درون یک ساختار یا بافت خاص است. می‌تواند به کیفیت یا ویژگی‌های ذاتی یک فرد اشاره داشته باشد که با دیگر عناصر یا ویژگی‌ها ترکیب شده است.

4. قواعد نگارشی: در نوشتن این ترکیب باید دقت شود که به صورت صحیح و با توجه به قواعد فارسی نوشته شود. از آن‌جا که واژه‌ها به هم مربوط هستند، معمولاً نیازی به علامت خاصی بین آن‌ها نیست، و به صورت پیوسته نوشته می‌شوند.

اگر به محتوای خاصی در رابطه با "رگۀ خویش آمیخته" اشاره دارید یا نیاز به نمونه‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر راهنمایی کنم!