کلمه "زاویه" در زبان فارسی به معنای مکان یا فضایی است که دو خط، سطح یا صفحه در آن به هم می‌رسند یا شکل می‌گیرند. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، چند نکته را باید مدنظر داشت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "زاویه" به همین شکل نوشته می‌شود و از حروف "ز"، "ا"، "و"، "ی" و "ه" تشکیل شده است.

2. جمع‌سازی: جمع کلمه "زاویه" به صورت "زاویا" یا "زاویه‌ها" استفاده می‌شود. هر دو شکل رایج هستند، اما "زاویه‌ها" بیشتر در مکالمات و متون علمی به کار می‌رود.

3. کاربرد در جملات: این کلمه معمولاً در زمینه‌های ریاضی، هندسه، فیزیک و معماری استفاده می‌شود. مثال:

   • "زاویه ۹۰ درجه یک زاویه قائمه است."
   • "زاویه بین دو خط راست تعیین‌کننده نوع شکل هندسی است."

4. قانون نگارشی: اگر کلمه "زاویه" در وسط جمله به کار رود، باید به قواعد نگارشی توجه کرد. مثلاً در مورد استفاده از ویرگول یا نقطه در اطراف آن.

5. نکات دستوری: این کلمه به عنوان اسم، می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جملات استفاده شود و تغییراتی در ساختار جمله ایجاد کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور مؤثر و صحیح از کلمه "زاویه" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "زاویه" در جمله آورده شده است:

1. در هندسه، زاویه‌ سُکون و زاویه‌ حرکتی دو شکل مختلف از زاویه هستند.
2. معماران باید هنگام طراحی ساختمان‌ها به زاویه نور خورشید توجه کنند.
3. در مثلث، مجموع زاویه‌های داخلی همیشه برابر با ۱۸۰ درجه است.
4. با تغییر زاویه دوربین، می‌توانیم نمای متفاوتی از صحنه ایجاد کنیم.
5. در نقاشی، استفاده از زاویه‌های مختلف می‌تواند به اثر هنری عمق بیشتری بدهد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، لطفا بفرمایید!