"زبان گسسته" اصطلاحی است که در زبان‌شناسی و سایر حوزه‌ها به کار می‌رود. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت، نکات زیر را می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. جنس و تعداد کلمات: "زبان" یک اسم مؤنث و مفرد است و "گسسته" نیز به عنوان صفت به کار رفته است. در فارسی، معمولاً صفت بعد از اسم می‌آید.

2. فاصله‌گذاری: در نوشتار فارسی بین کلمات فاصله مناسب وجود دارد. بنابراین "زبان گسسته" باید با یک فاصله نوشته شود و به صورت "زبان گسسته" باشد.

3. مبحث معنایی: در زبان‌شناسی، "زبان گسسته" به زبانی اطلاق می‌شود که به دلیل فقدان پیوستگی و وابستگی‌ها، به طور مؤثر عمل نمی‌کند. دقت در انتخاب واژه‌ها و اصطلاحات می‌تواند به وضوح پیام کمک کند.

4. سازگاری با متن: در نگارش، بهتر است از "زبان گسسته" در متنی استفاده شود که به موضوعات مرتبط با زبان‌شناسی، روابط اجتماعی یا مشابه آن پرداخته می‌شود تا معنای آن به وضوح منتقل شود.

5. توجه به استفاده صحیح: در صورت افزودن مثال یا توضیحات، دقت کنید که بافت جمله یا متن بتواند مفهوم "زبان گسسته" را بهتر توضیح دهد.

با رعایت این نکات می‌توان به نگارش صحیح و مؤثر روی آورد.