برای کلمه "سر نشانه" در زبان فارسی، قواعد نگارشی و دستوری به شرح زیر است:

1. نوشتن به هم یا جدا: "سر نشانه" به صورت جدا نوشته می‌شود، زیرا "سر" به معنای بالای چیزی و "نشانه" به معنای علامت یا نمایانگر است و هر دو واژه به صورت مستقل معنی دارند.

2. معنی و کاربرد: "سر نشانه" به معنای بالاترین یا اصلی‌ترین نشانه است. ممکن است در متون رسمی یا ادبی برای اشاره به مهم‌ترین علامت یک موضوع یا حالت استفاده شود.

3. تلفظ: کلمات باید به درستی تلفظ شوند. "سر" به معنی بالای چیزی و "نشانه" به شکل صحیح و واضح بیان شود.

4. نقطه‌گذاری: اگر کلمه در جملات پیچیده یا عبارات طولانی استفاده شود، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه شود. معمولاً در متن‌های رسمی بهتر است از ویرگول و دعاوی مناسب استفاده شود تا مفهوم به وضوح انتقال یابد.

5. تناسب با متن: در متن‌های ادبی، علمی یا روزمره، استفاده از "سر نشانه" باید با توجه به نوع متن و موضوع آن انجام شود.

6. قواعد جمع بستن: اگر بخواهید از "سر نشانه" به صورت جمع استفاده کنید، باید به مفهوم و ساختار آن توجه کنید و به صورت "سرهای نشانه" یا "سرنشانه‌ها" تبدیل کنید.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از عبارت "سر نشانه" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.