کلمه "نشانه" در زبان فارسی به معنای علامت، نشان یا نمایه‌ای است که چیزی را مشخص می‌کند. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی در متن‌های فارسی، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نقطه‌گذاری:

   • بعد از کلمه "نشانه" در ابتدا و انتهای آن از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید. در جملات ساده، معمولاً نیازی به کما نیست مگر اینکه کلمه بخشی از یک عبارت طولانی‌تر باشد.

2. تطابق در قواعد نحوی:

   • "نشانه" معمولاً به عنوان یک اسم به کار می‌رود و باید در متن با سایر اجزای جمله هماهنگی داشته باشد، مثلاً:
     • "این نشانه نشان‌دهنده موفقیت است."

3. تطابق با صفت:

   • اگر "نشانه" به وسیله یک صفت توصیف می‌شود، توجه کنید که صفت باید با کلمه "نشانه" از نظر جنسیتی و عددی (مفرد/جمع) هماهنگ باشد:
     • "نشانه‌های مثبت" (جمع)
     • "نشانه‌ی واضح" (مفرد)

4. استفاده از الگوهای صحیح:

   • در نوشتار رسمی، از ساختارهای صحیح استفاده کنید. برای مثال:
     • "این نشانه‌ی خطرمندی است."

5. نگارش صحیح:

   • کلمه "نشانه" باید به درستی نوشته شود و از املای نادرست آن پرهیز شود.
6. مفاهیم مختلف:
   • توجه داشته باشید که "نشانه" می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد (مثل نشانه‌ها در زبان‌شناسی، نشانه‌های ریاضی و ...)، بنابراین متن باید مناسب با مفهوم مورد نظر باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "نشانه" به طور مؤثر و صحیح در نوشتار خود استفاده کنید.

1. هر نشانه‌ای که در طبیعت می‌بینم، مرا به یاد ارتباط عمیقم با زمین می‌اندازد.
2. نشانه‌های تاریخی در این بنا، گواهی بر فرهنگ غنی گذشته هستند.
3. او با دقت به نشانه‌های اطرافش توجه کرد تا راه را پیدا کند.