کلمه "شخصیت فرعی" در زبان فارسی به مواردی اشاره دارد که به شخصیت‌های غیر اصلی در یک داستان، نمایشنامه، یا هر نوع روایت دیگر پرداخته می‌شود. قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این ترکیب به شرح زیر است:

1. نحوه نگارش: این ترکیب به صورت "شخصیت فرعی" نوشته می‌شود. هر دو کلمه باید به صورت جداگانه و با حرف‌ شروع شود.

2. استفاده از علامت‌گذاری: در جمله‌هایی که این عبارت به کار می‌رود، ممکن است نیاز به استفاده از ویرگول یا سایر علامت‌های نگارشی داشته باشید؛ به‌ویژه زمانی که جمله طولانی باشد یا شخصیت فرعی به تفصیل توضیح داده شود.

3. جمع و مفرد: اگر بخواهید از این ترکیب در جمع استفاده کنید، می‌توانید بگویید "شخصیت‌های فرعی". به این ترتیب، سعی کنید قاعده جمع بستن اسم‌ها را رعایت کنید.

4. وصل و فصل: در متون رسمی و ادبی، لازم است جایگاه این عبارت در جمله مناسب باشد تا مفهوم به درستی منتقل شود. به عنوان مثال: "شخصیت‌های فرعی در داستان نقش مهمی در پیشبرد قصه دارند."

5. استفاده از نقاط قوت و ضعف شخصیت‌های فرعی: در هنگام تحلیل شخصیت‌های فرعی، می‌توانید به نقاط قوت و ضعف این شخصیت‌ها اشاره کنید که نشان‌دهنده تأثیر آنها بر داستان است.

با رعایت این نکات می‌توانیم از کلمه "شخصیت فرعی" به درستی و به‌صورت مؤثر در متن‌های مختلف استفاده کنیم.