کلمه "اُفت شنوایی" در زبان فارسی به معنای کاهش یا ضعف در قدرت شنوایی است. در نگارش این عبارت، رعایت چند نکته مهم است:

1. مفهوم: "اُفت" به معنی کاهش و "شنوایی" به معنی توانایی شنیدن است. این دو واژه در کنار هم به مفهوم کاهش شنوایی اشاره دارند.

2. فاصله: بین "اُفت" و "شنوایی" باید یک فاصله گذاشته شود، زیرا این دو کلمه مجزا هستند.

3. حروف بزرگ و کوچک: به‌طور کلی در فارسی، در نوشتار عمومی، از حروف کوچک استفاده می‌شود مگر در موارد خاص مانند شروع جمله یا نام‌های خاص.

4. نوشتار صحیح: این عبارت باید به شکل "اُفت شنوایی" نوشته شود. توجه شود که "اُفت" با حرف "ا" و "ش" بزرگ شروع نمی‌شود مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.

5. علائم نگارشی: اگر این عبارت بخشی از جمله‌ای بزرگتر باشد، باید از علائم نگارشی مناسب (مانند ویرگول یا نقطه) طبق قواعد نگارشی استفاده شود.

با توجه به موارد فوق، نگارش درست این عبارت به شکل زیر است: "اُفت شنوایی"