کلمه "فروکش کننده" به عنوان یک اسم یا صفت در زبان فارسی به کار می‌رود و از ترکیب دو جزء "فروکش" و "کننده" تشکیل شده است. در اینجا به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب: "فروکش" به معنای پائین آمدن یا کاهش یافتن است و "کننده" به معنای آن چیزی است که عملی را انجام می‌دهد. بنابراین "فروکش کننده" به کسی یا چیزی اشاره دارد که سبب کاهش یا فروکش شدن می‌شود.

2. استفاده صحیح: این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف یک عامل یا وسیله به کار می‌رود، مثلاً "داروی فروکش کننده درد".

3. نحوه نوشتن: لازم است که کلمه را بدون فاصله و به صورت متصل نوشته شود: "فروکش کننده".

4. جمع بندی: اگر بخواهیم این کلمه را جمع ببندیم، می‌توانیم از "فروکش‌کنندگان" استفاده کنیم.

5. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، باید به قواعد نگارشی مرتبط با جملات و نثر توجه کرد. مثلاً به هم‌خوانی و هم‌معنایی با سایر واژه‌ها.

به طور کلی، "فروکش کننده" یک واژه معنادار و مفهومی است که در متونی با موضوعات مختلف، خصوصاً پزشکی و روان‌شناسی، به کار می‌رود.