کلمه "کارگزار فنّاوری" به دو قسمت اصلی تقسیم می‌شود:

1. کارگزار: واژه "کارگزار" به معنای فردی است که یک کار را انجام می‌دهد یا مسئول انجام یک وظیفه خاص است.

2. فنّاوری: این واژه به معنای تکنولوژی یا فناوری است و به مجموعه‌ای از ابزارها، فنون و روش‌ها اشاره دارد که برای تولید کالا یا خدمات استفاده می‌شوند.

قواعد نگارشی:

1. نقطه‌گذاری:

   • در متن فارسی، اگر "کارگزار فنّاوری" در انتهای جمله باشد، باید با یک نقطه پایان یابد.
   • در صورت استفاده از این ترکیب در تدوین متون، به آن توجه کنید که باید در متن به صورت یک واژه و مفهوم واحد تلقی شود.

2. حروف بزرگ و کوچک:

   • در فارسی، معمولاً حروف اول کلمات در وسط جمله کوچک نوشته می‌شوند مگر اینکه در ابتدای جمله یا به عنوان نام خاصی باشند.

3. تأکید و شیوه نگارش:

   • در برخی موارد ممکن است بخواهید بر روی "کارگزار فنّاوری" تأکید کنید، در این صورت می‌توانید آن را به صورت ایتالیک یا بولد بنویسید (به‌شرطی که فرمت متن این امکان را بدهد).

4. فاصله و ترکیب:

   • بین دو کلمه "کارگزار" و "فنّاوری" باید یک فاصله وجود داشته باشد. ترکیب این دو به تنهایی یک مفهوم پیچیده‌تری ایجاد می‌کند.
5. تلفظ:
   • توجه به تلفظ صحیح واژه‌ها در برقراری ارتباطات شفاهی و نوشتاری اهمیت دارد. "کارگزار فنّاوری" باید به درستی تلفظ شود تا مفهومش به‌درستی منتقل شود.

جمله‌سازی:

برای استفاده از این ترکیب، می‌توانید جملاتی مانند زیر را تشکیل دهید:

• "کارگزار فنّاوری در بهبود فرآیندهای صنعت بسیار موثر است."
• "وظایف کارگزار فنّاوری شامل بررسی و مدیریت پروژه‌های فنّاورانه می‌باشد."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "کارگزار فنّاوری" به شکلی صحیح و مناسب در متون فارسی استفاده کنید.