کلمه "کوه بازمانده" ترکیبی است که به معنای کوهی یا ناحیه‌ای از کوه‌ها که باقی مانده یا از ارتفاعات بالاتر کاسته شده است، به کار می‌رود. برای نگارش درست این ترکیب باید به چند نکته توجه کرد:

1. فاصله بین واژه‌ها: در فارسی، در ترکیب‌های دو واژه‌ای، معمولاً بین دو واژه فاصله گذاشته می‌شود، به‌جز در موارد خاصی که دو واژه به هم چسبیده و یک واژه جدید ایجاد می‌کنند. در اینجا "کوه" و "بازمانده" به‌صورت جدا نوشته می‌شوند.

2. نقش واژه‌ها: "کوه" اسم است و به معنای ارتفاعات و بلندی‌های طبیعی اشاره دارد، و "بازمانده" نیز صفت یا اسم به‌معنای آنچه باقی مانده است.

3. نگارش صحیح: به صورت عمومی، این کلمه به شکل "کوه بازمانده" نوشته می‌شود.

4. قواعد نگارشی: هنگام استفاده از این ترکیب در جملات، باید قواعد عمومی نگارشی و نقطه‌گذاری را رعایت کرد. برای مثال:
   • "کوه بازمانده در منطقه‌ای قرار دارد که به لحاظ طبیعی بسیار زیباست."
   • "این کوه بازمانده، گواهی بر تغییرات اقلیم در سال‌های اخیر است."

اگر بخواهید از "کوه بازمانده" در متنی خاص استفاده کنید یا توضیحات بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید.