بازمانده

کلمه "بازمانده" از دو بخش "باز" و "مانده" تشکیل شده است و به معنای کسی یا چیزی است که پس از یک اتفاق، حادثه یا فرایند باقی‌مانده است. این کلمه در متن‌های فارسی به‌کار می‌رود و قواعد نگارشی خاصی را در استفاده‌اش در بر دارد:

1. نحوه نوشته شدن: "بازمانده" به‌صورت ناشکننده و یکپارچه نوشته می‌شود. نباید آن را به دو بخش تقسیم کرد.

2. جنس و شمار: این کلمه به صورت مفرد و جمع به کار می‌رود. برای جمع آن می‌توان از "بازماندگان" استفاده کرد.

3. کاربرد معنایی: "بازمانده" معمولاً در متونی که به موضوعاتی چون تاریخ، داستان‌های مصیبت‌بار، بقایای فرهنگی یا حتی علمی پرداخته می‌شود، کاربرد دارد.

4. نکات نگارشی:

   • این کلمه معمولاً در جملات به‌عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا complemento در جمله قرار گیرد.
   • از نظر گرامری، هنگامی که با صفت یا قید توصیف می‌شود، معمولاً پیروی از قواعد صفت و قید در زبان فارسی الزامی است.
5. مثال استفاده:
   • "بازمانده‌های آن واقعه هنوز در حافظه مردم باقی مانده‌اند."
   • "کتاب‌های بازمانده از دوران باستان به ما کمک می‌کنند تا تاریخ آن زمان را بهتر بشناسیم."

با توجه به این نکات، می‌توان به درستی و با رعایت قواعد فارسی از کلمه "بازمانده" در نوشتارهای خود استفاده کرد.