«گفتمان‌شناسی» در زبان فارسی به معنای تحلیل و بررسی گفتمان‌ها و نحوه‌ی شکل‌گیری و تأثیرگذاری آن‌ها در زمینه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه «گفتمان‌شناسی» باید به‌صورت ادغام‌شده و بدون فاصله نوشته شود. حرف ه‌های پایانی در ادغام کلمات نیز باید حفظ شوند.

2. تعریف واژه: به‌منظور روشن‌سازی مفهوم برای خواننده، می‌توان به تعریف واژه در متن اشاره کرد. مثلاً: «گفتمان‌شناسی به بررسی و تحلیل گفتمان‌ها و ساختارهای زبانی و اجتماعی مرتبط با آن می‌پردازد.»

3. استفاده در متن: هنگامی که از این واژه در متن استفاده می‌شود، باید دقت شود که به درستی در جملات و زمینه‌های مختلف به کار رود. مثلاً: «مطالعه‌ی گفتمان‌شناسی می‌تواند به درک بهتر روابط قدرت در جامعه کمک کند.»

4. توجه به سیاق: این واژه معمولاً در متون تخصصی و علمی استفاده می‌شود. بنابراین باید بررسی شود که استفاده از آن در متنی غیرتخصصی، چه تأثیری بر فهم خواننده دارد.

5. زبان و لحن: در نوشته‌های علمی و آکادمیک، باید زبان رسمی و دقیق را رعایت کرد و از اصطلاحات غیررسمی پرهیز کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از واژه «گفتمان‌شناسی» به طور مؤثر و صحیح استفاده کرد.