کلمه "لحن" در زبان فارسی به معنای شیوه و نوا یا طرز بیان و گویش است و معمولاً در زمینه‌های ادبی، هنری و موسیقی به کار می‌رود. "نمونه" نیز به معنای مثالی است که بخشی از کل را نمایندگی می‌کند. با توجه به این دو کلمه، می‌توان نکات نگارشی و قواعد مربوط به آن‌ها را به شکل زیر بیان کرد:

1. جدا نویسی یا ترکیبی: "لحن نمونه" به شکل ترکیبی نوشته می‌شود و نیازی به جدا نویسی ندارد.

2. گوتنایی: در نوشتن این ترکیب می‌توان گفت "لحن نمونه" به صورت "لحن نمونه‌ای" نیز می‌تواند به کار رود که به معنای نمونه‌ای از لحن است.

3. تکیه‌گذاری: در جملات، به هنگام استفاده از این ترکیب، بهتر است تکیه بر روی کلمه "لحن" بیشتر باشد، زیرا مفهوم لحن در بیان و گویش اهمیت بیشتری دارد.

4. مثال در جملات:
   • "لحن نمونه این شعر بسیار ملایم و دلنشین است."
   • "برای آموزش موسیقی، باید با لحن نمونه آثار مختلف آشنا شوید."

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از ترکیب "لحن نمونه" در نوشته‌های خود استفاده کنید.