کلمه "میان سپهر" به نسبت قواعد فارسی و نگارشی به دو قسمت تقسیم می‌شود:

1. میان: این کلمه به معنای "در وسط" یا "بین" است و به عنوان یک اسم یا حرف اضافه می‌تواند استفاده شود. در جملات ادبی و توصیفی، معنای آن به جایگاه و فضای بین اجسام یا عناصر اشاره دارد.

2. سپهر: این کلمه به معنی "آسمان" یا "فضا" است و در ادبیات فارسی به طور مجازی نیز برای اشاره به جهانی بزرگ‌تر یا ابعاد عظیم به کار می‌رود.

در کنار هم، "میان سپهر" به طور کلی به معنای "در وسط آسمان" یا "بین آسمان‌ها" است. این ترکیب می‌تواند در متون ادبی و شعری به کار رود و به تصویرسازی فضایی و درآمیختن عناصر مختلف کمک کند.

نکات نگارشی:

• فاصله: بین "میان" و "سپهر" باید یک فاصله وجود داشته باشد.
• استفاده از علامت‌گذاری: در صورتی که این عبارت در یک جمله آورده شود، بسته به موقعیت باید به نرم‌های نگارشی، مانند ویرگول، نقطه و ... توجه شود.

مثال:

• "میان سپهر برفراز، ستارگان درخشان به رقص درآمده بودند."

این قاعده را می‌توان در جملات دیگر نیز استفاده کرد تا به غنای ادبی کمک کند.