کلمه "نمای خارجی" یک ترکیب است که می‌توان آن را در چند زمینه مختلف به کار برد. در ادامه، به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت اشاره می‌کنم:

1. ساختار ترکیبی: "نمای خارجی" یک ترکیب اضافی است که در آن "نمای" به عنوان اسم اصلی و "خارجی" به عنوان صفت عمل می‌کند. در فارسی، معمولاً صفات قبل از اسم می‌آیند.

2. نقطه‌گذاری: اگر این عبارت در وسط یک جمله بیاید، باید با توجه به ساختار جمله مجاز به استفاده از ویرگول یا نقطه ویرگول باشید.

3. استفاده در متون فنی و معماری: کلمه "نمای خارجی" معمولاً در متون مرتبط با معماری و طراحی ساختمان‌ها به کار می‌رود و به نمای ظاهری ساختمان‌ها اشاره دارد.

4. نوشتار صحیح: در نوشتار رسمی و ادبی، باید از املای درست این ترکیب استفاده کرد و از به کار بردن اشکالات املایی خودداری نمود.

5. توجه به محتوای جمله: برای روشن‌تر شدن مفهوم، ممکن است نیاز باشد توضیحات بیشتری درباره نوع یا ویژگی‌های نمای خارجی ارائه شود.

6. استفاده از معادل‌های دیگر: بسته به متن، ممکن است بر حسب نیاز بتوان از معادل‌های دیگری مانند "بند خارجی" یا "دیواره خارجی" استفاده کرد، اما "نمای خارجی" رایج‌ترین اصطلاح است.

این نکات می‌تواند به نگارش صحیح و مؤثر متون شما کمک کند.