کلمه «باریک پیکر» یک ترکیب صفتی در زبان فارسی است که به معنای داشتن بدن یا شکل باریک و لاغر به کار می‌رود. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی این کلمه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. نحو: در این ترکیب، «باریک» به‌عنوان صفت و «پیکر» به‌عنوان اسم عمل می‌کند. این ترکیب به توصیف یک ویژگی فیزیکی می‌پردازد.

2. نوشتار: کلمه «باریک پیکر» به‌صورت جدا نوشته می‌شود و در متون رسمی و غیررسمی معمولاً این گونه ذکر می‌شود.

3. تلفظ: این ترکیب به شکل «باریک پیکر» تلفظ می‌شود و تأکید بر روی کلمه «باریک» است که صفت است.

4. قید و صفت: اگر بخواهیم از این ترکیب در جملات استفاده کنیم، می‌توانیم آن را به‌عنوان صفت برای توصیف افراد یا اشیاء به کار ببریم. به عنوان مثال:

   • مردی باریک پیکر از دور نمایان بود.

5. معنی: این ترکیب به درک ویژگی ظاهری فرد یا شیء کمک می‌کند و معمولاً در توصیف‌های ادبی یا روزمره کاربرد دارد.

6. استفاده ادبی: در ادبیات فارسی، این نوع ترکیبات به وفور یافت می‌شوند و برای توصیف شخصیت‌ها و مناظر به کار می‌رود.

با توجه به این نکات، می‌توان «باریک پیکر» را به‌عنوان یک ترکیب صفتی مفید و کاربردی در زبان فارسی در نظر گرفت.