پیکر

کلمه «پیکر» در زبان فارسی به معنای شکل، ساختار یا قالب یک چیز (مثل انسان، حیوان یا اشیاء) به کار می‌رود و می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه، برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. بیان معانی: «پیکر» به عنوان اسم، می‌تواند به معنای جسم، بدن، یا ساختار یک چیز باشد. این کلمه ممکن است در شعر و ادبیات به کار رود و بار معنایی مختلفی داشته باشد.

2. نحوه صرف و استفاده:

   • کلمه «پیکر» یک اسم جمع‌ناپذیر است و به صورت جمع نمی‌آید.
   • می‌توان آن را همراه با صفات یا قیدها به کار برد: مانند «پیکر زیبا»، «پیکر بزرگ»، «پیکر گل» و غیره.

3. قیدهای دستوری:

   • می‌توان از «پیکر» در ترکیب‌های مختلف استفاده کرد. مثلاً «پیکر انسان»، «پیکر سنگ» و ...
   • در جملات با فعل، معمولاً «پیکر» به عنوان مفعول یا فاعل قرار می‌گیرد: مثلاً «پیکر او را دیدم» یا «پیکر گل را لمس کردم».
4. قواعد نوشتاری:
   • این کلمه باید به درستی و با رعایت قواعد املایی و نگارشی نوشته شود.
   • حروف "ی" و "ک" باید به درستی نمایش داده شوند و از نشانه‌گذاری مناسب استفاده گردد.

به یاد داشته باشید که استفاده صحیح از کلمات و رعایت قواعد نگارشی باعث زیبایی و وضوح در نوشتار می‌شود.