کلمه «پیکر» در زبان فارسی به معنای شکل، ساختار یا قالب یک چیز (مثل انسان، حیوان یا اشیاء) به کار می‌رود و می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه، برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. بیان معانی: «پیکر» به عنوان اسم، می‌تواند به معنای جسم، بدن، یا ساختار یک چیز باشد. این کلمه ممکن است در شعر و ادبیات به کار رود و بار معنایی مختلفی داشته باشد.

2. نحوه صرف و استفاده:

   • کلمه «پیکر» یک اسم جمع‌ناپذیر است و به صورت جمع نمی‌آید.
   • می‌توان آن را همراه با صفات یا قیدها به کار برد: مانند «پیکر زیبا»، «پیکر بزرگ»، «پیکر گل» و غیره.

3. قیدهای دستوری:

   • می‌توان از «پیکر» در ترکیب‌های مختلف استفاده کرد. مثلاً «پیکر انسان»، «پیکر سنگ» و ...
   • در جملات با فعل، معمولاً «پیکر» به عنوان مفعول یا فاعل قرار می‌گیرد: مثلاً «پیکر او را دیدم» یا «پیکر گل را لمس کردم».
4. قواعد نوشتاری:
   • این کلمه باید به درستی و با رعایت قواعد املایی و نگارشی نوشته شود.
   • حروف "ی" و "ک" باید به درستی نمایش داده شوند و از نشانه‌گذاری مناسب استفاده گردد.

به یاد داشته باشید که استفاده صحیح از کلمات و رعایت قواعد نگارشی باعث زیبایی و وضوح در نوشتار می‌شود.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "پیکر" در جمله آورده شده است:

1. پیکر زن زیبای تابناک در نور صبحگاهی می‌درخشید.
2. هنرمند با دقت پیکر مجسمه را از سنگ تراشید.
3. او با احترام به پیکر بی‌جان سربازان ادای احترام کرد.
4. پیکر این کتاب شامل فصول مختلفی درباره هنر و ادبیات است.
5. در مراسم تشییع، مردم به پیکر مرحوم خدابخش وداع کردند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!