کلمه "بازدیدکنندۀ موقت" شامل دو بخش اصلی است: "بازدیدکننده" و "موقت". در اینجا به قواعد نگارشی و معنایی این ترکیب می‌پردازیم:

1. اضافه: در فارسی، وقتی که یک اسم برای توصیف اسم دیگری به کار می‌رود، معمولاً به صورت اضافه می‌آید. در اینجا "موقت" صفتی است که "بازدیدکننده" را توصیف می‌کند.

2. علامت اضافه: "بازدیدکنندۀ" با علامت "ـه" در انتهای خود، برای نشان دادن نهاد، صفت یا قید به کار می‌رود. این نشانه در اینجا برای نهاد است و نشان می‌دهد که "بازدیدکننده" در حالت نهاد قرار دارد.

3. فاصله بین کلمات: در نوشتن این ترکیب، نباید بین "بازدیدکننده" و "موقت" فاصله باشد و باید به‌صورت یک عبارت نوشته شود: "بازدیدکنندۀ موقت".

4. نوشتار صحیح: شکل صحیح این عبارت به صورت "بازدیدکنندۀ موقت" است و لازم است از نوشتن با حروف جدا پرهیز شود.

5. معنا: این ترکیب به معنای افرادی است که به طور موقت و برای بازدید یا بررسی به جایی می‌روند.

در نهایت، رعایت قواعد نگارشی و توجه به معنای ترکیبات در نگارش متون فارسی از اهمیت بالایی برخوردار است.