"بررسی میدانی" ترکیبی است که در زبان فارسی به معنای ارزیابی یا پژوهش در یک مکان خاص و در شرایط واقعی به کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتن: این ترکیب باید به شکل "بررسی میدانی" نوشته شود و بین دو واژه فاصله‌ای وجود دارد.

2. نقش واژه‌ها: "بررسی" در این ترکیب به‌عنوان یک اسم عمل می‌کند و "میدانی" نیز به‌عنوان صفت توضیح‌دهنده‌ای برای "بررسی" به کار می‌رود.

3. استفاده در جملات: این ترکیب معمولاً در متون علمی، پژوهشی یا گزارش‌های میدانی استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • "برای جمع‌آوری داده‌ها، یک بررسی میدانی در منطقه X انجام شد."

4. نوع سوالات و روش‌ها: در بررسی‌های میدانی، معمولاً از روش‌های مشاهده، مصاحبه یا پرسشنامه استفاده می‌شود. این موضوع می‌تواند در توصیف محتوا منعکس شود.

5. نگارش صحیح: در متون رسمی و دانشگاهی، استفاده از این ترکیب به شیوه‌ای صحیح و بدون ابهام مهم است. باید دقت شود که اطلاعات ارائه‌شده مستند و معتبر باشد.

توجه به این نکات به بهبود کیفیت نوشتار و انتقال صحیح اطلاعات کمک می‌کند.