کلمه «بَسپار» در زبان فارسی به معنای واگذار کردن یا سپردن است. این واژه از فعل «بسپاریدن» گرفته شده و در جملات مختلف استفاده می‌شود. در زیر چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. جایگاه در جمله: «بَسپار» معمولاً به عنوان فعل در جمله استفاده می‌شود و می‌تواند با مفعولی خاص همراه باشد. به عنوان مثال، در جمله «او کار را به من بَسپار»، «کار» مفعول است.

2. زمان‌های مختلف: این کلمه را می‌توان در زمان‌های مختلف صرف کرد. برای نمونه:

   • حال: می‌سپارم
   • گذشته: سپردم
   • آینده: خواهم سپرد

3. نقش‌های گوناگون: این کلمه می‌تواند در نقش‌های مختلفی ظاهر شود، از جمله به عنوان فعل اصلی یا به عنوان فعل کمکی.

4. نوشتار صحیح: املای صحیح این کلمه، «بسپار» است و در نوشتار باید به فضای بین کلمات و علامت‌های نگارشی توجه شود.

5. هم‌نشینی با حرف جر: «بَسپار» معمولاً با حرف «به» یا «برای» به کار می‌رود. برای مثال:
   • «بَسپار به دوستش»
   • «بَسپار برای کمک»

با رعایت این نکات می‌توان در نوشتار و گفتار از کلمه «بَسپار» به درستی استفاده کرد.