کلمه "بی‌طرفی مسلح" از دو جزء تشکیل شده است: "بی‌طرفی" و "مسلح". در زبان فارسی، قواعد نگارشی و دستوری مختلفی برای استفاده از این کلمات وجود دارد. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. فارسی‌نویسی:

   • کلمه "بی‌طرفی" به معنای عدم گرایش یا عدم وابستگی به دو طرف متخاصم است و به صورت "بی‌طرفی" نوشته می‌شود، که در اینجا "بی" به عنوان یک پیشوند منفی عمل کرده و نشان‌دهنده نفی است.
   • "مسلح" به معنای مجهز به سلاح و دارای قدرت دفاعی است.

2. ترکیب کلمات:

   • هنگامی که این دو کلمه در کنار هم قرار می‌گیرند، به معنای "وضعیت عدم وابستگی نظامی یا سلاح به یک یا چند طرف متنازع" می‌باشد.

3. نوشتار و نگارش:

   • در نوشتار، توجه به فاصله بین کلمات و استفاده صحیح از لینک بین آنها حائز اهمیت است. به عنوان مثال، "بی‌طرفی" و "مسلح" باید به صورت جداگانه و بدون هیچ فاصله اضافی نوشته شوند: "بی‌طرفی مسلح".

4. استفاده در متن:

   • برای کاربرد درست این ترکیب، باید متن به گونه‌ای نوشته شود که مفهوم وحدت و یکپارچگی این دو واژه حفظ شود.
5. جایگاه در جمله:
   • این ترکیب می‌تواند به عنوان صفت یا قید در جملات مختلف استفاده شود. مثال: "خانه باید در وضعیت بی‌طرفی مسلح قرار گیرد."

با توجه به این نکات، نگارش صحیح و معنای دقیق "بی‌طرفی مسلح" می‌تواند به درک بهتر متن کمک کند.