کلمه «پیرگوشی حسی» به معنای کم‌شنوایی یا ضعف شنوایی در افراد است. در استفاده از این کلمه و نیز نوشتار آن، رعایت چند نکته نگارشی و دستوری ضروری است:

1. کتابتی و نوشتاری: کلمه «پیرگوشی» به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و جزء «حسی» به عنوان صفت آن، بعد از آن قرار می‌گیرد. بنابراین، نوشتار صحیح آن «پیرگوشی حسی» است.

2. تقطیع و فاصله: بین دو کلمه هیچ فاصله‌ای نیست و با هم نوشته می‌شوند.

3. تلفظ: در هنگام تلفظ این عبارت، توجه به تکیه بر هجاها می‌تواند کمک کند تا مفهوم بهتر منتقل شود. «پیرگوشی» با تکیه بر سیلاب دوم (گوشی) تلفظ می‌شود.

4. معنی: در نوشتار یا متن‌های رسمی، می‌توانید تعریف و توضیحی از این اصطلاح نیز اضافه کنید که کمک به فهم بهتری می‌کند.

5. استفاده در متن: این کلمه را می‌توان در جملات به طور طبیعی به کار برد و به مسائل مربوط به شنوایی اشاره کرد. به عنوان مثال: «پیرگوشی حسی می‌تواند ناشی از افزایش سن یا تعرضات محیطی باشد.»

همیشه توجه داشته باشید که استفاده صحیح از اصطلاحات، به انتقال دقیق‌تر و فهم بهتر مطالب کمک می‌کند.