واژه "تشخیص" در زبان فارسی به معنای شناسایی یا تشخیص دادن است و در جملات مختلف به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این واژه و رعایت قواعد نگارشی، می‌توان نکات زیر را در نظر گرفت:

1. نحوه نوشتن: کلمه "تشخیص" باید به همین شکل نوشته شود و از املای صحیح آن اطمینان حاصل شود.

2. جنس و تعداد: "تشخیص" یک اسم است و به‌طور معمول به صورت مفرد به کار می‌رود. در مواقعی که به بیشتر از یک نوع تشخیص اشاره دارید، می‌توانید از "تشخیص‌ها" استفاده کنید.

3. پیشوند و پسوندها: این کلمه می‌تواند با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب شود. برای مثال:

   • "تشخیص پزشکی": اشاره به تشخیص در زمینه پزشکی
   • "تشخیص دقیق": برای اشاره به نوع خاصی از تشخیص که به درستی انجام شده است.

4. استفاده در جملات: برای به کار بردن این کلمه در جملات، توجه داشته باشید که باید با موضوع جمله هماهنگی داشته باشد. مثلاً:

   • "پزشک توانست تشخیص دقیقی از بیماری بیمار بدهد."
   • "تشخیص زودهنگام بیماری می‌تواند در درمان مؤثر باشد."
5. نکات معنایی: هنگام استفاده از کلمه "تشخیص"، به معنی و سیاق جمله دقت کنید، تا ابهامی ایجاد نشود.

با رعایت این نکات، می‌توان از واژه "تشخیص" به درستی و به صورت موثر در نگارش فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تشخیص" در جمله‌ها آورده شده است:

1. پزشک پس از انجام آزمایشات لازم، تشخیص داد که بیمار مبتلا به دیابت است.
2. تشخیص سریع بیماری می‌تواند به درمان مؤثرتر بیمار کمک کند.
3. او به عنوان یک متخصص روان‌شناسی، در تشخیص اختلالات روحی بسیار ماهر است.
4. سیستم‌های هوش مصنوعی امروزه قادر به تشخیص تصاویر و الگوهای پیچیده هستند.
5. والدین باید به نشانه‌های رفتار کودک توجه کرده و در صورت نیاز، تشخیص صحیحی ارائه دهند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!