کلمه "ناز" در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد و می‌تواند به عنوان اسم، صفت یا حتی افعال و اصطلاحات مختلفی به کار رود. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. معنی و کاربرد:

• اسم: "ناز" به معنای لطافت و زیبایی، یا به کار بردن روش‌های جلب توجه و محبت است.
• صفت: می‌تواند به عنوان صفتی برای توصیف موجودات لطیف و دلنشین به کار رود.
• الفاظ از ریشه کلمات: در برخی از ترکیبات، "ناز" می‌تواند به عنوان بخشی از یک کلمه دیگر استفاده شود (مانند نازک).

2. نوشتار و نگارش:

• تلفظ صحیح: باید به تلفظ دقیق آن توجه شود. معمولاً [nâz] (با "ا" بلند) تلفظ می‌شود.
• نقطه‌گذاری: در جملاتی که از "ناز" استفاده می‌شود، باید به نگارش درست سایر اجزای جمله توجه کرد و از علامت‌های نگارشی مناسب استفاده کرد.

3. ترکیب‌های معروف:

• ناز و کرشمه: اصطلاحی است برای توصیف حرکات نرم و لطیف که به زیبایی فرد افزوده می‌شود.
• دل نازک: به افرادی اطلاق می‌شود که زود آزرده خاطر می‌شوند.

4. قواعد صرف و نحو:

• "ناز" می‌تواند به عنوان اسم در جمله نقش فاعل یا مفعول را بر عهده بگیرد.
• در جملات وصفی می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف استفاده شود.

5. نمونه استفاده در جملات:

• "ناز او دل هر بیننده را می‌برد."
• "من ناز او را می‌ستایم."

با توجه به این قواعد، "ناز" یک کلمه زیبا و چندمنظوره در زبان فارسی است که به شیوه‌های مختلفی می‌تواند در نگارش و محاوره به کار برود.

1. دخترک با ناز و قربان‌صدقه رفتن‌هایش، همه را مجذوب خود کرده بود.
2. نگاه ناز او مانند یک جادوگر دل‌ها، همه را سرمست می‌کرد.
3. ناز و لطافت گل‌های بهاری، هر ساله جشن زندگی را در طبیعت برگزار می‌کند.