کلمه "ناز آوردن" به طور کلی به معنای جلب توجه و محبت کردن به فردی یا چیزی به کار می‌رود. در زبان فارسی، ترکیباتی مانند "ناز آوردن" معمولاً در میان جملات و عبارات مختلف به کار می‌روند. در اینجا چند قاعده و نکته نگارشی و دستوری مرتبط با آن آورده شده است:

1. فعل مرکب: "ناز آوردن" یک فعل مرکب است. این نوع فعل‌ها به معانی خاصی اشاره دارند و معمولاً می‌توانند به تنهایی مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین می‌توان از آن در جملات به عنوان فعل اصلی استفاده کرد.

2. استفاده از قید: برای افزودن جزئیات یا بهبود ساختار جمله می‌توان از قیدها استفاده کرد. به عنوان مثال: "او با ناز آوردن، دل همه را برد."

3. سازگاری با زمان: مانند سایر افعال، "ناز آوردن" باید با زمان جمله سازگار باشد. برای مثال: "او در گذشته ناز آورد" یا "او الان ناز می‌آورد."

4. نحوه بیان: باید دقت شود که در چه سیاقی از "ناز آوردن" استفاده می‌شود. این کلمه معمولاً بار حقوقی و احساسی خاصی دارد و ممکن است در برخی موقعیت‌ها مفهوم کمتری داشته باشد.

5. ترکیب‌های اصطلاحی: "ناز آوردن" ممکن است از نظر فرهنگی و اجتماعی معانی ویژه‌ای داشته باشد و بسته به محتوای گفت‌وگو یا متن، ممکن است ترکیب‌هایی مانند "ناز کردن" یا "ناز کردن و خواستن" نیز به کار رود.

6. نشانه‌گذاری: هنگام نوشتن، نشانه‌گذاری مناسب می‌تواند در فهم بهتر جمله کمک کند. به عنوان مثال: "او ناز آورد، اما کسی توجه نکرد."

با رعایت این نکات می‌توانیم از عبارت "ناز آوردن" به شیوه‌ای صحیح و موثر استفاده کنیم.