در زبان فارسی، "نسبت تالیفی" به معنای نسبت یا رابطه‌ای است که به وجود آمده است و معمولاً به صورت صفت وصفی یا به عنوان یک عبارت توصیفی به کار می‌رود. برای نوشتن و استفاده از "نسبت تالیفی"، رعایت قواعد زیر ضروری است:

1. هم‌خانوادگی واژه: واژه "نسبت" در زبان فارسی به معنای رابطه یا پیوند است و در ترکیب با لفظ "تالیفی" به معنای رابطه‌ای که به تألیف و ساخت مرتبط می‌شود. بنابراین، باید در متن دقت شود که این دو واژه به درستی و در مکان مناسب به کار رود.

2. وجهه تغییرات صرفی: وابسته به نوع جملات می‌توان از الفاظ مختلف مثل "نسبت تالیفی" به همراه دیگر کلمات نظیر "وجود" یا "داشتن" استفاده کرد. به عنوان مثال: "نسبت تالیفی بین دو اثر ادبی مشخص است."

3. نگارشی صحیح: توجه به نشانه‌های نگارشی از جمله ویرگول و نقطه در جملات محتوی عبارت "نسبت تالیفی" بسیار مهم است. برای مثال: "او دو کتاب نوشت، که نسبت تالیفی متقابلی دارند."

4. تعریف واژه: در متون علمی یا ادبی، می‌توان به شرح و تعریف "نسبت تالیفی" پرداخت تا مفهوم آن برای خوانندگان واضح‌تر شود. این امر می‌تواند شامل بیان ماهیت، ساختار یا ویژگی‌های آن باشد.

5. توجه به نثرو فصاحت: در نوشتار، سعی شود که عبارت "نسبت تالیفی" با نثر و بیانی روان و فصیح ادغام شود. به عنوان نمونه: "در تحلیل این دو اثر، نسبت تالیفی آن‌ها را می‌توان در مضامین مشترک آن‌ها جستجو کرد."

با رعایت این نکات، می‌توان از "نسبت تالیفی" به شکلی صحیح و مؤثر در نگارش استفاده کرد.