نقاره چی

کلمه «نقاره‌چی» در زبان فارسی به معنای شخصی است که نقاره می‌نوازد. در نگارش این کلمه، توجه به چند نکته ضروری است:

1. فصل‌نویسی: در فارسی هنگام نوشتن واژه‌های ترکیبی، معمولاً بین قسمت‌های مختلف این واژه‌ها هیچی جداکننده نمی‌گذاریم. پس بهتر است واژه به صورت «نقاره‌چی» نوشته شود تا به وضوح مشخص شود که این واژه دو بخش دارد.

2. تلفظ: درست تلفظ کردن این واژه اهمیت دارد. «نقاره‌چی» به صورت [naɢaːreˈtʃi] تلفظ می‌شود.

3. کاربرد: این واژه در متون ادبی، تاریخی و هنری بسیار استفاده می‌شود. در نگارش می‌توان از آن در متن‌های مربوط به موسیقی یا فرهنگ عامه استفاده کرد.

4. جمع: جمع این کلمه به صورت «نقاره‌چی‌ها» خواهد بود.

5. توجه به معنای فرهنگی: این واژه در فرهنگ ایرانی بار معنایی خاصی دارد و به یادآورنده سنت‌ها و مراسم‌های جشن و شادمانی است.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح از واژه «نقاره‌چی» در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. نقاره‌چی با نواختن سازش، فضای جشن را پر از شادی و سرزندگی کرد.
2. در بازار قدیمی، نقاره‌چی هر روز صبح با نواختن نقاره، مردم را به استقبال روز جدید دعوت می‌کند.
3. صدای دل‌انگیز نقاره‌چی در ساعات پایانی شب، یادآور سنت‌های کهن این دیار است.