کلمه "نهیب" به معنای فریاد یا ندا است و از لحاظ نگارشی و قواعد زبان فارسی نکات زیر را شامل می‌شود:

1. املا: کلمه "نهیب" به همین شکل نوشته می‌شود و اشتباهات املایی مانند "نیهیب" یا "نهیپ" نادرست است.

2. جنس و شمار: "نهیب" یک اسم مستقل است و در فارسی به صورت مفرد استفاده می‌شود. در صورت نیاز به جمع، می‌توان از "نهیبان" استفاده کرد، هرچند که این شکل کم‌تر رایج است.

3. نقش دستوری: "نهیب" معمولاً در جمله به عنوان اسم فعل یا اسم موجود، و به معنای فریاد یا اعتراض به کار می‌رود.

4. مثال‌های کاربردی:

   • "سخنران با نهیب خود، حاضران را بر انگیخت."
   • "نهیب خداوند در دل آنان بر ترس و حذر افزوده بود."
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی و ادبی، به کاربرد درست کلمه در جمله توجه کنید و از تکرار غیرضروری آن خودداری کنید.
   • می‌توان در متن‌های ادبی به این کلمه عمق بیشتری بخشید و با بیان توصیفات و احساسات، تأثیرگذاری آن را افزایش داد.

امیدوارم این اطلاعات به شما کمک کند! اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

1. شب‌هنگام، صدای نهیب باد درختان را به رقص درآورد.
2. مربی با نهیب بلند خود، تمرکز بازیکنان را به میدان جلب کرد.
3. نهیب مادر هنگام درس خواندن، همیشه باعث می‌شود که فرزندانش تنبل نشوند.