کلمه "نهیب دادن" به معنای تذکر جدی یا هشدار دادن استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده از فعل: "نهیب دادن" یک فعل مرکب است که برای بیان اقدام به هشدار یا تذکر استفاده می‌شود. در جملات، می‌توان آن را به شکل‌های مختلف صرف کرد:

   • من نهیب دادم.
   • او نهیب می‌زند.

2. نشانه‌گذاری: در جملات، اگر "نهیب دادن" در انتهای جمله باشد، باید به نوشتار دقت کرد و از نقطه‌گذاری صحیح استفاده کرد.

   • مثال: معلم به دانش‌آموزان نهیب داد که وقت را هدر ندهند.

3. همنشینی با دیگر واژه‌ها: این کلمه معمولاً به همراه اسم‌های خاص یا عمومی به کار می‌رود تا مشخص شود که به چه کسی یا چه موضوعی هشدار داده می‌شود:

   • مثال: "مدیر به کارکنان نهیب داد که پروژه را به موقع به اتمام برسانند."

4. رسم‌الخط: در نوشتن، مطمئن شوید که کلمه "نهیب" و "دادن" به طور صحیح و با املای درست نوشته شده است.

5. مناسبت و لحن: به نسبت محتوای گفتگو یا نوشتار، نوع استفاده از "نهیب دادن" می‌تواند متفاوت باشد. در متون رسمی و غیررسمی، میزان شدت و لحن هشدار می‌تواند تغییر کند.

توجه به این نکات در نوشتار و گفتار کمک می‌کند تا مفهوم کلمه به درستی منتقل شود و تأثیر لازم را بر روی مخاطب داشته باشد.

1. معلم با یک نهیب دادن ملایم به دانش‌آموزان یادآوری کرد که باید تمرکز بیشتری در کلاس داشته باشند.
2. صدای نهیب دادن پدر، بچه‌ها را از بازی کردن در خیابان منصرف کرد.
3. وقتی دوستم دیر رسید، با یک نهیب دادن دوستانه به او یادآوری کردم که همیشه باید سر وقت حاضر شود.