کلمه «نیمه» در زبان فارسی به عنوان یک واژه کلیدی، معانی و کاربردهای متعددی دارد. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. مفهوم و معنا:

   • «نیمه» به معنای نیم یا نصف است و ممکن است به چیزی که به طور کامل نیست اشاره کند. به عنوان مثال: «نیمه شب» یا «نیمه دوم».

2. نحوه نوشتار:

   • کلمه «نیمه» باید به صورت جداگانه نوشته شده و به طور خاص باید به ثبت برسد تا به اشتباه با نوشته‌های دیگر اشتباه نشود.

3. استفاده در ترکیب‌ها:

   • «نیمه» می‌تواند به عنوان پیشوند در ترکیب‌های مختلف استفاده شود، مانند: «نیمه‌خزانه»، «نیمه‌دور»، و غیره. در این ترکیب‌ها، باید توجه داشت که محل قرارگیری «نیمه» و واژه بعدی اهمیت زیادی دارد. به عنوان مثال: «نیمه‌زنگ» یا «نیمه‌کاره».

4. علائم نگارشی:

   • در صورت استفاده از کلمه «نیمه» در جملات، به طور معمول نیاز به علائم نگارشی مناسب وجود دارد. برای مثال: «این آواز در نیمه شب طنین‌انداز شد.»

5. توجه به املای درست:

   • املای صحیح این کلمه «نیمه» است و توجه به اشتباهات املایی در نوشتار مهم است.
6. قرارگیری در جمله:
   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت، قید یا اسم در جمله قرار گیرد. برای مثال: «این کتاب نیمه تمام ماند.»

با این نکات، می‌توانید از کلمه «نیمه» در نگارش و گفتار خود به درستی استفاده کنید.

1. در نیمه شب، صدای زنگ ساعت همه را بیدار کرد.
2. او کتاب را تا نیمه خوانده بود و برای ادامه داستان بسیار کنجکاو بود.
3. در نیمه دوم بازی، تیم ما عملکرد بهتری داشته و فرصتی برای جبران ایجاد کرد.